Dolcetto Włoska odmiana czerwonych winogron uprawianych głównie w Piemoncie i w minimalnej ilości w Ligurii i Lombardii (Oltrepò Pavese). Stara i nieznanego pochodzenia, nie ma „krewnych”, być może (jak utrzymują niektórzy) dotarła z Francji lub też jest to szczep całkowicie lokalny. Włoska nazwa „słodziutka” niewiele wyjaśnia i raczej odnosi się do nazwy wzgórz, na których występuje lub do odczucia słodkości na podniebieniu powstającego z uwagi na niską zawartość kwasów. Znana w zapiskach piemonckich przynajmniej od XVI wieku.

Dojrzewa wcześnie (nawet 4 tygodnie przed nebbiolo), dlatego sadzi się ją na gorszych wystawach lub tam, gdzie nebbiolo i barbera w ogóle nie mogłyby dojrzeć. Daje wytrawne wina o niskiej zawartości kwasów, raczej lekkie (choć zawierające sporo tanin), do szybkiej konsumpcji, z nutami czerwonych owoców, węgierek i lukrecji oraz lekko gorzkawo-pestkowym posmaku. Zwykle wina z dolcetto pojawiają się na rynku znacznie wcześniej niż te z nebbiolo czy barbery, aby zapewnić szybki dochód winiarzowi. Jagody zawierają sporo barwników (antocjanów), dlatego, by wino było lżejsze, maceracja musi być krótka, żeby do wina nie dostało się zbyt dużo tanin. W Piemoncie dolcetto jest „zamieszane” w 13 win klasy DOC/DOCG.